

Antoine Van Loocke en Knifeforging
Een mes is een evident onderdeel van een globaal instrumentarium. En zo
hoort het volgens Antoine Van Loocke ook. Zijn Patattenscheller
bijvoorbeeld, is een symbiose tussen zeldzaam hoorn van de muskusos en
een gerecupereerd lemmet, gevonden in de afvalbak van een zilversmid. Le
Rallec, samengesteld uit oosic, het penisbeen van een walrus, en door
vuur verwrongen Damascus-staal is evenzeer een voorbeeld van een
creatief coëxisteren. En de Monobloc, is dat bedoeld als keukenhulp of
artefact, de Pteridactylus als zakmes of briefopener? Biedt de A table
een veelheid aan functies of is het eerder een artistiek hebbeding? Er
is de keus: bestemming, nut of tijdloos genot. De uniciteit van elk van
de creaties is het gevolg van een harmonische fusie tussen materiaal,
vorm, creatie en doel.
De gebruikte materialen, levend, oxiderend, immer rusteloos en zichtbaar
in verandering, vormen een interactie die gekenmerkt wordt door
onderlinge samenhang. Antoine werpt zich op als een universeel
“coutelier” die zijn ontwerpen echter tekent nàdat het mes gemaakt is,
waarbij hij een ironisch bedoelde knipoog geeft naar de homo
industrialis, de mens die zich de heerser aller dingen waant. Het mes
als voorwerp bevraagt op die manier het mes als concept. Elk mes wordt
daardoor een kanttekening in de marge van de hedendaagse tijd en dwingt
de mens tot nadenken bij dat wat is. Zelfs de nog niet door roest
aangetaste Vlaamse Punt verwijst via de vanitas-gravure in het heft naar
vergankelijkheid. En roept het uit: de mens is geen god, maar sterfelijk
en eindig.
De messen die uit de werkplaats van Van Loocke komen, zijn stuk voor
stuk hoogtepunten van verfijning, getuigend van een zelfbewuste
soberheid en badend in een design dat ervaren wordt als ongecompliceerde
verwondering, als in zichzelf gekeerde perfectie. Er is de verleiding,
de opwinding, soms geruststellend, soms lichtjes angstaanjagend maar
immer badend in ongekunsteldheid. Er straalt een zuiverheid uit die
waardigheid en zinnelijkheid vereeuwigt. Dit is geen kunstmatige ophef
maar een uitdagende, artisanale begeestering in een artistieke
vormgeving.
Antoine Van Loockes werk kan gelinkt worden aan twee begrippen uit het
vocabularium van de oude Grieken: “technè”, de kunst van het maken, het
uitvoeren, het voortbrengen en “poièsis”, van het verborgene naar het
manifeste, van de schaduw naar het licht. Elk van zijn messen incarneert
dit antieke begrippenpaar. En, zoals een hedendaags filosoof het
formuleerde: elk mes is een metalen ziel met gesmede gedachten.
Willy E. Laureys - The Art Server
Geen producten gevonden die aan je zoekcriteria voldoen.